- The Stroggyli of Arta Archaeological Program is implemented on the basis of a cooperation protocol between the Ephorate of Antiquities of Arta/Ministry of Culture and the University of Patras (Department of History – Archaeology), following the granting of a permit to the University of Patras, Department of History – Archaeology, for the commencement of a five-year program (2025–2029) of systematic archaeological research at the archaeological site of Strongyli, Arta, in collaboration with the Ephorate of Antiquities of Arta [ADA: 90ΨΕ46ΝΚΟΤ-7ΦΑ /04.08.2025]. The project involves both excavation and survey work at the site, under the direction of Theodora Kontogianni, Head of the Department of Prehistoric and Classical Antiquities and Museums and Deputy of the absent Ephor of Antiquities of Arta, and Professor Christos Merantzas, specializing in the history & Archaeology of civilizations at the Department of History – Archaeology/ Ανασκαφικό πρόγραμμα Στρογγυλής Άρτας: Το Ανασκαφικό Πρόγραμμα που υλοποιείται από το 2024 και στη βάση πρωτοκόλλου συνεργασίας μεταξύ της Εφορείας Αρχαιοτήτων Άρτας/Υπουργείου Πολιτισμού και Πανεπιστημίου Πατρών (Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας) αφορά στην ανασκαφική, επιφανειακή, αρχαιοβοτανική και γεωμορφολογική έρευνα στον αρχαιολογικό χώρο της Στρογγυλής Άρτας, υπό τη διεύθυνση της Προϊσταμένης του Τμήματος Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και Μουσείων και αναπληρώτριας ελλείποντος Προϊσταμένου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Άρτας κας Θεοδώρας Κοντογιάννη και του καθηγητή της ιστορίας των πολιτισμών κ. Χρήστου Μεράντζα του Τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
| Πρόσκληση-VΙ1 | Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες (Humanities and Arts) |
Our intention is, through the use of primary Byzantine sources and an exceptionally large corpus of unpublished material depicting scenes of the Future Crisis from both Byzantine and post-Byzantine traditions, as well as oral testimonies from folk culture, to demonstrate—as a paradigmatic case study of the cultural constitution of the Christian embodied self—how the image of Hell constructs a form of biopower in which the fallen from Paradise are explicitly delineated. It is no coincidence that in scenes of torment the bodies subjected to punishment are sometimes depicted with their excretions, thereby rendering them as contaminating bodies. In this context, the nature of Hell constitutes a referential site as a heterotopia, delineating the environment of otherness, characterized by insecurity and the risk of violation. It is the domain of demonic power, representing the discharge of passions, the animality of reproduction, and uncontrolled sexuality, as well as monstrous and inhuman forms, manifest in the imaginative depiction of the black-figure and winged hybrid monster familiar in folk culture. This figure expresses the entanglement of sexuality and genetic abnormality, which remains closely connected to primordial animality.
Conversely, the salvation of Paradise is indicated, in contrast to the destruction of Hell, through the construction of a familiar and an alien body, an intact body and a body that has lost its integrity and is visibly tainted, onto which the co-occurring practices of violation (loss of purity) are emphatically inscribed. Consequently, the environment of Hell, in opposition to that of Paradise, makes clear the distinction between embodied and disembodied states, whereas Paradise, by virtue of chastity, is situated beyond the narrow bounds of demographic (reproductive) anxiety.
Within the framework of Christian normativity, both texts and associated religious iconography, focusing on the shared precariousness of death, distinguish between two categories of post-mortem bodies based on gendered identities, sexuality, nationality, and moral constitution: those exposed to the aggressive violence of Hell, and those treated more favorably within Paradise. The starting point of this Christian ontology is not the indeterminacy of the precariousness of death itself, but the manner in which the embodied self is normalized within the framework of Christian soteriology—a process that disregards the earthly realm in favor of a celestial utopia, which, however, presupposes submission to a highly strict system of social formation.
Notably, the precariousness of the brief human life extends beyond the grave and depends on the exclusive regulation of emotional discharge. Within the environment of Christian normalization, for the sake of salvation, both social relations and all forms of reproductive activities—especially sexual practices—are suspended. The transcendence of this inequality of precariousness between Paradise and Hell can only be achieved at the level of individual introspection, adhering to specific moral obligations, which excludes engagement with others, who themselves must exist and function under very strict conditions. In the Christian context, precariousness is thus transferred to the inner self rather than the social existence of the human subject or the societal conditions of life formation and maintenance.
Simultaneously, the experience of post-mortem invulnerability within Paradise presupposes normalization within a framework of ethical response, the determinants of which are meticulously outlined in the hagiographical Byzantine texts examined here. These texts generate numerous responsibilities and obligations within earthly life for the normalization of the embodied self. They also define fields of recognizability among the like, and precariousness among the unlike, due to their exclusion from the normative model of paradisiacal participation.
Ευρώπης (15.09.2016-31.03.2018).
http://www.innovamuseum.eu/
Innova_Museum
- Participation as project
manager in the research project In-NovaMusEUm: Museums Come Back to the
Local Community through Arts and Food, within the framework of the
“Culture 2014–2020” program of Creative Europe (15.09.2016–31.03.2018).
This project was developed and implemented to promote and strengthen
regional museums in Europe through innovative digital tools and creative
strategies involving local communities. The In_NovaMusEUm project,
co-financed by the European Commission under Creative Europe, belongs to
the EU’s directly funded programs supporting the cultural and audiovisual
sectors. It was developed by the Centro Europeo Turismo e Cultura, based
in Rome, specializing in organizing art exhibitions and cultural events,
in collaboration with museums, universities, and cultural organizations
from Albania, Greece, Portugal, and Sweden.
During the
project (October 2016–March 2018), partners experimented with new methods and
approaches for audience development in European regional museums with limited
resources and low visitor and tourist rates. The project implemented specific
actions combining capacity building with participatory audience practices under
the concept of “Art & Food.” Artistic and oenogastronomic traditions
constitute strong vehicles of local identity: they create, empower, and
reinforce the underlying identity—its unique significance, value, and
character—of local communities. This identity is reflected in the character of
the communities themselves or in the sense of locality that mirrors social
values within and around the community. UNESCO recognized these values in 2003
through the Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural
Heritage, which includes all human knowledge and practices reflecting the
cultural heritage of a region. In 2010, oenogastronomic traditions and
practices were also included in the intangible cultural heritage, warranting
protection in the same way as works of art.
In this
context, the “Art & Food” synergy, as an essential part of a community’s
cultural heritage, provided In_NovaMusEUm with a valuable opportunity to foster
an open and constructive dialogue between traditional art, innovative digital
tools, and creative approaches to engage audiences, particularly young people,
in regional museums. European museums involved in the project included:
- Italy: Palazzo Chigi (Ariccia), Museo Diocesano (Albano), Museo Tuscolano / Scuderie Aldobrandini
(Frascati), Museo Diffuso (Lanuvio)
- Albania: National Museum George Kastrioti Skanderberg
/ Muzeu Etnografik
(Kruja), Muzeu Arkeologjik of Durres
(Durres)
- Greece: Museum of Contemporary
Art “Theodoros Papagiannis” (Iliko, Ioannina), Archaeological Museum of
Kilkis (Kilkis)
- Portugal: Museu Bordalo
Pinheiro (Lisbon)
- Sweden:
Skoklosters Castle (Sigtuna)
The goal of
In_NovaMusEUm was to establish new approaches to interacting with “committed”
and “semi-committed” museum visitors and to pilot strategies to diversify
audiences, targeting new potential visitors. The new focus was on young
citizens (18–35 years) in partner countries with low participation in museum
exhibitions and programs. Audience development strategies were fully integrated
into targeted participatory and digital engagement actions. The project had two
strategic goals: fostering collaboration and shared knowledge between visitors
and artists. This innovative approach to cultural policy transcends the
traditional visitor-centered museum model, emphasizing collaboration,
cross-sectoral activity, and circulation of produced artistic content.
The
long-term impact of the cultural strategy was aimed at social and economic
sectors, as participation in a European project facilitates EU-level
collaboration and provides a starting point for broader systematic European
cultural strategies. Under these conditions, the project had significant impact
on attracting a wider audience, enhancing citizen awareness of cultural wealth
and the diversity of European cultures, and creating opportunities for
cross-sectoral initiatives. It promoted the European dimension of cultural
works, increased tourism, created jobs in local communities, improved
protection of traditions, and strengthened understanding of culture. The
project combined traditional and heritage-oriented understandings of culture
with contemporary cultural interests, ensuring broad community participation
and fostering generalized trust among young people in cultural products.
Special emphasis was placed on engaging those not regularly participating in
cultural activities, as well as attracting volunteers and linking these efforts
to education. This innovative museum approach also provides a beneficial case
study for other European regional museums.
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου που θα
υλοποιηθούν στο πλαίσιο της δράσης του InnovaMuseum είναι συμβατά με την
πολιτισμική στρατηγική του Μουσείου, το οποίο δίνει μια ισχυρή έμφαση, όπως
ισχύει για τα θερινά συμπόσια γλυπτικής, στις τοπικές παραδόσεις, στην
ανακύκλωση και τον σύγχρονο προβληματισμό για τη σχέση του τοπικού με το
παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Όλα τα συμπόσια γλυπτικής έχουν έναν σαφή
καλλιτεχνικό προσανατολισμό, ώστε να υποστηρίζουν τη συνδεσιμότητα του Μουσείου
με τη βυζαντινή/μετα-βυζαντινή μονή της Τσούκας, μέσα από μια ιερή διαδρομή που
παραμένει σταθερά η ίδια για τους εννιά τελευταίους αιώνες.
Το Πρόγραμμα, όπως και το Μουσείο με τις δράσεις του,
στοχεύουν στην εδραίωση και την ενίσχυση των πολύτιμων επαφών με τα σχολεία και
τη νέα γενιά, ώστε να ενθαρρυνθεί η δημιουργική εμπλοκή στην παραγωγή του
πολιτισμού. Η συμμετοχή του Μουσείου στο συγκεκριμένο Πρόγραμμα έχει επιπλέον στόχο
να εμπλέξει μεγάλες ομάδες πληθυσμού σε μια σειρά από πολιτιστικές
δραστηριότητες και δράσεις μέσα από τις μουσειακές συλλογές και τα υπαίθρια
γλυπτά, με θέμα τη διατροφή και τις τοπικές διατροφικές συνήθειες, αλλά και
γενικότερα τον κύκλο της διατροφής στην ορεινή ηπειρωτική ενδοχώρα. Ο ιδρυτής
του Μουσείου Θεόδωρος Παπαγιάννης στηρίζει ενεργά τις πολιτιστικές
δραστηριότητες με σκοπό να ενισχυθεί μια δυναμική πολιτιστική στρατηγική υπέρ
της εμπλοκής του κοινού ως μέρος της ολοκληρωμένης ανάπτυξης της περιοχής. Αν
σκεφτεί κανείς πως ήταν το Ελληνικό πριν τη δημιουργία του Μουσείου και πως η
παρουσία του άλλαξε τη ζωή του τόπου, θα καταλάβει τις συνέπειες αυτής της
διάδρασης και το πλήθος των δικτύων που δημιουργήθηκαν με την παρουσία του
Μουσείου και των δραστηριοτήτων του. Οι πολιτιστικές δραστηριότητες του
Μουσείου ενθαρρύνουν τη συμμετοχική εμπλοκή με ιδιαίτερη έμφαση στην
πολιτισμική κληρονομιά ως μοχλού συνειδητότητας και ανάπτυξης.
Το πλήθος των σχέσεων και των δικτύων που θα εξυφάνει η
Δημιουργική Ευρώπη στο πλαίσο της υλοποίησης της δράσης «Μουσείο και διατροφή»
δεν αφορά μόνο στην ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των εμπλεκόμενων εταίρων του
προγράμματος, αλλά και στη δημιουργία μιας κοινής πλατφόρμας που θα μπορούσε
μελλοντικά να βοηθήσει ποικιλότροπα την εξωστρέφεια του Μουσείου, πέρα από τα
κλειστά όρια της τοπικότητας, αλλά σε μια πολιτισμική στρατηγική όπου:
1.
η ανάπτυξη
της πολιτιστικής δραστηριότητας και δημιουργικότητας θα στοχεύει στην
ελαχιστοποίηση της απόστασης του Μουσείου από την τοπική κοινωνία,
2.
Εμπλοκή του κοινού με σκοπό την καλλιέργεια
μιας συνείδησης για την τέχνη και τον τοπικό πολιτισμό,
3.
Εκπαιδευτικός
προσανατολισμός, ώστε να απελευθερωθεί η δημιουργικότητα και η δημιουργική
ενέργεια των εμπλεκόμενων,
4.
Η βελτίωση
της πολιτιστικής πολιτικής της περιοχής μέσα από τη σύνδεση και τις σχέσεις που
θα αναπτυχθούμε μεταξύ των ανθρώπων,
5.
Διεθνής
καλλιτεχνικός προσανατολισμός, ώστε το Μουσείο να ανοιχθεί σε ένα διεθνές κοινό
και να ενταχθεί σε ένα ένα διεθνές δίκτυο πάρκων με υπαίθρια γλυπτά,
6.
Η εισαγωγή
κανοτόμων προσεγγίσεων με συμμετοχικό τρόπο στην τοπική κληρονομιά.
Οι στόχοι του Προγράμματος που αφορά
στη συμμετοχή του Μουσείου «Θ. Παπαγιάννης» έχουν δύο άξονες:
1. Η οργάνωση ενός εκπαιδευτικού προγράμματος με θέμα την
παρασκευή παραδοσιακού ψωμιού στο Μουσείο. Στη δράση εμπλέκονται ενεργά οι
γυναίκες του χωριού. Οι μαθητές σχολείων
θα προσκληθούν να ετοιμάσουν το δικό τους ψωμί. Την ίδια στιγμή καλλιτέχνες θα
δημιουργήσουν τα δικά τους διακοσμητικά ψωμιά, τα οποία και θα εμπλουτίσουν τις
συλλογές του Μουσείου. Η δράση θα κινηματογραφηθεί και θα προβάλεται στην
αίθουσα του ψωμιού ως ένα παράλληλο και πολύτιμο εκπαιδευτικό υλικό. Στόχος
είναι η συμμετοχική ενθάρυσνη σε πειραματικές δημιουργικές δράσεις.
2. Η οργάνωση ενός συμποσίου γλυπτικές, ανοιχτού στο
κοινό, όπου έλληνες και ξένοι δημιουργοί θα εμνευστούν από τη διατροφική
αλυσίδα και τον κύκλο της τοπικής διατροφικής παράδοσης. Οι τοπικές κοινωνίες,
σχολεία και επισκέπτες καλούνται να συμμετέχουν ενεργά και να παρακολουθήσουν
το συμπόσιο. Οι δράσεις θα κινηματογαφθηθούν, τα έργα θα αποτελέσουν τη βάση
έκδοσης ενός εικονογραφημένου καταλόγου, ώστε η δράση να διαχυθεί στο ευρύτερο
κοινό.
Εν κατακλείδι: Η όλη στρατηγική της διαχείρισης στο
πλαίσιο της Δημιουργικής Ευρώπης βασίζεται στην επικοινωνία, την εμπλοκή, σε
δράσεις με εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Η στρατηγική πολιτική του Μουσείου έχει
λοιπόν δύο πόλους: συνεργαζόμαστε, δικτυωνόμαστε και μαθαίνουμε μαζί, κοινό και
δημιουργοί. Αυτή η καινοτόμα προσέγγιση της πολιτιστικής πολιτικής κινείται πέρα
από το αξιοκεντρικό πρότυπο οργάνωσης ενός παραδοσιακού μουσείου. Θέτει σε
προτεραιότητα τη συνεργασία, τη δικτύωση, την πολυπαραγοντική δραστηριότητα,
και την κυκλοφορία του παραγόμενου πολιτιστικού προϊόντος. Επιθυμία είναι να
δημιουργηθεί μια μακροπρόθεσμη επιρροή πολιτιστικής στρατηγικής με οικονομικό
και πρώτιστα ευρύτατο κοινωνικό αντίκτυπο.
         |
The aim of the proposed initiative is to record, study, and digitize the cultural heritage of the sculpture and drawing collection of the Theodoros Papayiannis Museum of Contemporary Art, located in Elliniko, Municipality of Northern Tzoumerka. Established in 2009, the collection also includes the outdoor sculptures in the museum courtyard, as well as those created during two summer sculpture workshops along the route from the village entrance to the post-Byzantine Monastery of Tsouka.
As part of the project, a Virtual Museum will be developed, offering visitors a digital tour of the indoor and outdoor exhibits through primary digital materials, including photographs, audiovisual recordings, interactive digital maps, 360º tours, and educational applications. The Virtual Museum will focus on two main components: exhibition and documentation of the collections, and educational use. It will be made accessible online to ensure it is appealing and user-friendly for the general public, both in Greece and internationally.
http://www.papagiannismuseum.gr/
http://en.papagiannismuseum.gr/
Βλ. http://www.kallipos.gr/index.php/index.php?option=com_content&view=article&id=247&Itemid=107&lang=el
| Τίτλος Πρόσκλησης: | 5η Πρόσκληση "Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα για Ανθρωπιστικές και Νομικές Επιστήμες, Επιστήμες Τεχνών και Γραμμάτων" | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Θεματική Περιοχή: | ΘΕ-1 Ανθρωπιστικές και Νομικές Επιστήμες, Επιστήμες Τεχνών και Γραμμάτων |
Ιλιάνα Ζάρρα, Χρήστος Μεράντζας, Στέφανος Τσιόδουλος (2015). Από τον μεταβυζαντινό στον νεότερο ελληνικό πολιτισμό. Παραδείγματα εικαστικής παραγωγής (16ος-20ός αιώνας). Αθήνα: Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα. [ISBN: 978-960-603-046-8]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΣΤΟΝ ΝΕΟΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (16ΟΣ-19ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ)
Κύριος συγγραφέας: Χρήστος Δ. Μεράντζας
Συν-συγγραφείς: 1. Αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιλιάνα Ζάρρα, 2. Λέκτορας Στέφανος Τσιόδουλος
In the present study, we aim to examine,
analyze, and interpret, using the methodological tools of cultural history,
anthropology, and art history, three exemplary cases spanning eleven chapters
and a temporal horizon of four centuries (16th–19th centuries): a. The gradual transformations of the
post-Byzantine painting tradition, resulting from its interaction with its
surrounding environment and the new socio-political and economic realities that
emerged. This process led to the assimilation of visual elements from
contemporary European and Ottoman culture, elements of aesthetic significance
that expanded not only its thematic repertoire and stylistic techniques but
also its decorative features. b. The secular painting of Macedonian houses as
a manifestation of the cultural activity of the urban populace, in an effort to
highlight the phenomenon of decorative painting. This includes the examination
of the morphological and typological characteristics of secular murals in
domestic spaces, which allows their integration into broader decorative
groupings, within a visual language that developed within the Ottoman Empire.
Furthermore, the study addresses the social and ideological functions of these
decorative phenomena. c. Representations of time that reveal new
aspects of both anthropological and ecclesiastical temporality, highlighting
the distinctive character of post-Byzantine society as seen through the lens of
the history of ideas that shaped it. Essentially, the central concern is society
itself and the manner in which time, in its various manifestations, is
incorporated into collective consciousness, thereby shaping its very reality.
The conceptualization of human-made time here focuses on its use and experience
by pre-industrial societies.
Στην παρούσα εργασία προσπαθούμε να εξετάσουμε, αναλύουμε και ερμηνεύσουμε με τα μεθοδολογικά εργαλεία της πολιτισμικής ιστορίας, της ανθρωπολογίας και της ιστορίας της τέχνης, με την επεξεργασία τριώνπαραδειγματικών περιπτώσεων στις οποίες αντιστοιχούν έντεκα κεφάλαια και για ένα χρονικό διάστημα τεσσάρων αιώνων (16ος-19ος αι.): α. τους σταδιακούς
μετασχηματισμούς της ζωγραφικής μεταβυζαντινής παράδοσης χάρη στην όσμωση με τον περίγυρό της και τη νέα κοινωνικο-πολιτική και οικονομική πραγματικότητα που αναδύθηκε, αφομοιώνονται εικαστικά στοιχεία της σύγχρονής της ευρωπαϊκής και οθωμανικής κουλτούρας, στοιχεία που παρουσιάζουν αισθητικό ενδιαφέρον και τα οποία διεύρυναν όχι μόνο τον
κύκλο των θεμάτων της, την τεχνοτροπία της, αλλά και το διάκοσμό της, β. την κοσμική ζωγραφική οικιών της Μακεδονίας ως στοιχείο της πολιτισμικής δραστηριότητας του αστικού κόσμου, σε μια προσπάθεια
ανάδειξης του φαινομένου της διακοσμητικής ζωγραφικής, με την εξέταση των μορφολογικών και τυπολογικών χαρακτηριστικών των κοσμικών τοιχογραφιών σε οικίες που μας επιτρέπουν να εντάξουμε τις τοιχογραφίες σε ευρύτερες διακοσμητικές ομαδοποιήσεις, στο πλαίσιο μιας εικαστικής
γλώσσας η οποία αναπτύχθηκε στους κόλπους της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και την κοινωνική και ιδεολογική λειτουργικότητα του διακοσμητικού
φαινομένου, γ. αναπαραστάσεις του χρόνου που αποκαλύπτουν νέες όψεις τόσο του ανθρωπολογικού όσο και του εκκλησιαστικού χρόνου, οι οποίες αναδεικνύουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της μεταβυζαντινής κοινωνίας, ιδωμένης μέσα από το πρίσμα της ιστορίας των ιδεών που τις συγκροτούν.
Ζητούμενο στην ουσία είναι η ίδια η κοινωνία και ο τρόπος με τον οποίο ο χρόνος στις ποικίλες του εκφάνσεις ενσωματώνεται στη συνείδησή της,
προσδιορίζοντας την ίδια της την πραγματικότητα. Η θεώρηση εδώ του ανθρωπογενούς χρόνου εστιάζεται στη χρήση και τη βίωσή του από τις προβιομηχανικές κοινωνίες. | ||||||
Σύνδεσμος: https://repository.kallipos.gr/handle/11419/3926
6.
Συμμετοχή στο Ερευνητικό Πρόγραμμα της Αρχαίας Ελίκης.
Βλ.: http://www.helikeproject.gr/
7.
http://www.randoculture.eu/
9.
Κατάθεση πρότασης, ως επιστημονικά υπεύθυνος, για το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΑΕΙ ΓΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΓΝΩΣΕΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΑΕΙ» ΜΕ ΚΩΔΙΚΟ 07.08.73.12.01 ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΠΡΑΞΗΣ «Προγράμματα Δια Βίου Εκπαίδευσης».
Ολοκληρώθηκε η αξιολόγησή της:
03/04/2013 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΑΕΙ:
Αποτελέσματα θεματικής 2.6 - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ όπου και η επιλογή της προς χρηματοδότηση:
http://www.edulll.gr/wp-content/uploads/2013/05/2_6_POLITISMOS.pdf
10.
Ένταξη της Πράξης: «Ο τοπικός πολιτισμός της περιοχής των Τζουμέρκων (15ος-20ος αιώνας). Μελέτη, ψηφιοποίηση πολιτιστικού αποθέματος: προβολή και αξιοποίησή του», στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Θεσσαλίας - Στερεάς Ελλάδας - Ηπείρου 2007-2013», με επιστημονική υπεύθυνη την Κωνσταντίνα Μπάδα, Καθηγήτρια Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και επιστημονικό συνεργάτη τον Χρήστο Δ. Μεράντζα.
Βλ. σχετικά στους συνδέσμους:
http://tzoumerka.project.uoi.gr/?page_id=5363
This research project is entitled “Researching and Disseminating the Local Culture of Tzoumerka (15th-20th centuries): Digitizing the Region’s Cultural Reserves.”[1] The website’s content includes recordings, research studies, the digitization and promotion of Tzoumeka’s cultural wealth but more specifically we’ve chosen the settlement of Matsouki as the region’s principal place of reference. Data has been recorded in a custom designed database as well as on an interactive online cultural map that can easily be updated. In fact, both the database and cultural digital map aim to preserve the region’s cultural wealth and directly disseminate the cultural data that we collected for instructive and research purposes to a wider audience. The website also includes two well documented cultural routes designed to promote the region’s cultural heritage through cultural tourism. The routes are marked on the digital map and are accompanied by facts on monuments. Travel and accommodation information is also provided. The first cultural route is centered on the Devotion to the Virgin Mary (Panagia) while the second route’s central theme is focuses on Stone Structures Related to Water.
The project’s collaborators
Konstantina, Bada, Professor, Department of History and Archaeology, University of Ioannina and the project’s Head of Research.
Christos, Merantzas, Assistant Professor and Researcher, Department of Cultural Heritage Management and New Technologies, University of Patras and Researcher on the project.
Nicholas Zinas, PhD in Geomatic Engineering, designed and developed the project’s electronic database, Cultural Digital Map (using a GPS application) and mapped the Cultural Routes.
Nicholas Zacharakis, PhD candidate in Folklore Studies (University of Ioannina) and Researcher on the project. Bellos Eugenia, Postgraduate degree holder from the University of Ioannina and Researcher on the project.
Maria Tsomokos, Postgraduate degree holder in Management of Alternative forms of Tourism (Athens University of Economics and Business), PhD candidate at Panteion University, Responsible for designing and outlining the cultural routes.
Odysseus Tsitsirakos, Graduate student, Department of History and Archaeology, University of Ioannina and Researcher on the project.
Head of Research
Konstantina Bada.
11.
Μεταδιδάκτορας ερευνητής και συντάκτης της πρότασης στο έργο με τίτλο «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: Ενίσχυση Ερευνητικών Ομάδων στα Πανεπιστήμια» και στο υποέργο με τίτλο «ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ (16ος-19ος αι.) – ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ», στο πλαίσιο της Ενέργειας 2.2.3 «Μεταπτυχιακά-Έρευνα-Υποτροφίες», της Κατηγορίας Πράξεων 2.2.3.στ «Ενίσχυση ερευνητικών ομάδων στα Πανεπιστήμια», του ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ_ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ